Εκατοντάδες κασέτες! Και όχι μόνο.
Ακολουθούσε κι άλλη διαδικασία. Έφτιαχνα
το εξώφυλλο της καθεμιάς με τον τίτλο της κάθε μιας. Στη μέσα πλευρά έγραφα τους
τίτλους των τραγουδιών και τους καλλιτέχνες. Όλα φτιαγμένα με την τελειομανία
που με χαρακτηρίζει, και βέβαια με αγάπη και πολύ μεράκι.
Με τον γυρισμό μου στην Ελλάδα, δεν
θέλησα να τις παρατήσω, τις κουβάλησα μαζί μου και δεν θα πω ότι τις άκουγα, τώρα
άλλα μέσα υπάρχουν γι’ αυτό. Αλλά να… τουλάχιστον τις καμάρωνα.
Το θεσπέσιο της υπόθεσης,
λοιπόν, είναι ότι σήμερα ο μικρός μας Αντωνάκης, κουρασμένος από τα παιχνίδια
του θέλησε να παίξει με άλλα παιχνίδια. Τις κασέτες μου. Και… ιδού το
αποτέλεσμα.
Και… ιδού
το αποτέλεσμα.
10 σχόλια:
Αυτός θα σκεφτηκε παλαιά τεχνολογία,
ας τον ξαλαφρώσω λιγάκι τον παππού.
Φίλε χαλάλι του
Είναι η αγάπη του Παππού
με την αγάπη μου
Γάβο
Έπαθες λίγο σοκ εε ;Είναι πολύ όμορφος ο Αντωνάκης και του τα συγχωρούμε όλα! Καλή σας μέρα Στράτο μου! Φιλάκια πολλά!
Τί γλυκό και δεν πειράζει, ο παππούς θα τα ξαναφιάξει.
Τίποτα. (να μην κάνεις τίποτα). Είμαι σίγουρη, πως θα βρείς τον τρόπο να τις αντικαταστήσεις. Από την άλλη, ποιος ξέρει, τι να περνάει άραγε, από το μυαλό του Αντωνάκη. Πως ίσως οι μεγάλοι δεν ξέρουν, τι θα πει fun!
Να του δώσεις ένα μεγάλο φιλάκι από μένα.
Βάνα Κ.
Τον σφίγγεις στην αγκαλιά σου και τον καταφιλάς!
Μπορεί να σου κατέστρεψε την συλλογή των κασσέτων σου αλλά σε αντήμειψε με την πονεμένη όμορφη ματιά του η οποία αξίζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο κασσέτες!!!
Δώσε του κι’ενα φιλί κι’από μένα!
Δημήτρης
@ pylaros,
Διόλου απίθανο αυτό που λες, Γάβο μου, και να σου πω κάτι παραπάνω θα ξέρει η νέα γενιά. Εμείς παραμερίζουμε…
Μια σφιχτή αγκαλιά και αμέσως το ξεχνάς.
Χαλάλι του…
@ mareld,
Στην αρχή ναι, Μαρελντάκι μου, αλλά το άτιμο μ’ αυτή τη ματιά του δεν μου άφησε περιθώριο για παραπάνω…
Σ’ ευχαριστώ κοπέλα μου και να ‘σαι καλά!
@ Δώρα Γιαννάκου-Παρίση,
Μόνο γλυκό… μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο;
@ Βάνα Κ.,
Και γιατί να τις αντικαταστήσω, Βάνα μου; Υπάρχουν τόσα άλλα με τη νέα τεχνολογία που οι κασέτες ήταν κάτι μεταξύ μουσειακού τύπου και μνήμης και… νοσταλγίας.
Χίλια φιλιά του έδωσα κι ένα άλλο από εσένα σίγουρα!
@ Δημήτρης,
Με τα παιδιά μου σίγουρα θα θύμωνα, αν το έκαναν.
Μα… τα εγγόνια μου, δεν ξέρω γιατί... ξέρουν με μια ματιά, μ' ένα χαμόγελο, με μια αγκαλιά με ρίχνουν.
Τι άλλο να έκανα; Μια μεγάλη αγκαλιά και χίλια φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου